Op 13 november heeft Vocapella het concert Northern Tales uitgevoerd.
Wij willen Bas van Spaendonk bedanken voor zijn prachtig pianospel en begeleiding van diverse liederen. Bas was bereid om onze vaste pianist Rick Schilders te vervangen.
Gelukkig was Rick wel aanwezig en van hem ontvingen wij deze mooie recensie
Voor mij de eerste keer als toeschouwer in de zaal. Normaal begeleid ik dit vocaal ensemble maar door omstandigheden heb ik de mogelijkheid om eens een keer het koor te beluisteren met medewerking van Bas van Spaendonk op piano vanuit de zaal.
Wat mij opvalt is de rust die van het koor o.l.v. dirigente Jenny van Spaendonk en broer Bas (piano) uitgaat. Ondanks het feit dat het zo’n dikke twee jaar geleden is dat er geconcerteerd wordt voor publiek straalt het koor zelfverzekerdheid uit. Het programma is ambitieus zeker gezien de kleine bezetting waar dit koor mee werkt.
De keuze is deze keer gevallen op een Scandinavisch repertoire wat veel vergt van alle deelnemers. Begonnen wordt met een aantal a capella nummers waarbij de leiding van Jenny het beste oproept bij de zangeressen. Ik kom er achter dat de plaats van waaruit het concert beluisterd wordt ook bepaald hoe de verhouding in volume tussen de verschillende stemmen overkomt.
Ik zit links vlak bij de sopranen, die nota bene slechts met tweeën zijn maar die vanuit deze hoek redelijk aanwezig zijn. Ik realiseer me nu dat het geheel beter in balans is als je in het midden van de zaal zit en iets verder naar achter. Dit doet echter niets af aan de kwaliteit van de zang die, als je nagaat dat het een amateur gezelschap is, dit niveau overstijgt.
Ola Gjeilo is de constante factor in dit concert en de eerste compositie van hem wordt begeleid op de piano, wat even wennen is voor het koor i.v.m. zuiverheid. Het pianospel van Bas is evenwichtig en heel subtiel van toon wat zeker een meerwaarde is in dit prachtige stuk muziek.
Dit gevoel blijft hangen, ook tijdens de rest van het concert met vooral verschillende composities van Ola Gjeilo afgewisseld met Stefan Nilsson, F.M. Herzog en een eigen arrangement van een Keltische melodie.
Het concert wordt twee keer aangevuld met prachtige pianostukken van Edvard Grieg en Ralph Vaughn Williams. Mooi beheerst gespeeld en heel subtiel, wat voor mij, als een wat hardhandige pianist een nieuwe wereld opent (mijn vrouw Ine attendeert mij hierop met de opmerking: “kijk, zo kan het ook”) Al met al een leermoment voor mij als pianist maar zeker ook de moeite waard om een koor wat je al zo lang kent vanuit een andere situatie te beluisteren.
Een concert wat waardering oproept zeker ook gezien het feit dat deze groep zangeressen ieder volgend concert een gedeeltelijk nieuw repertoire instudeert.
Petje af en respect voor weer een zeer boeiend concert.
Jullie blijven voor mij de favoriete meidengroep. Zie uit naar het volgend concert.
Rick Schilders
